فصل انتخاب: وفاق یا نفاق؟

شما مدیر محترم نسبت به نسل بعدی مسوولیت دارید، لطفا مسوولیت پذیر باشید!

دوباره فصلی از انتخاب پیش روی ما قرار گرفته است. این بار بحثی است صنفی و تخصصی اما متاسفانه یا خوشبختانه هیچ انتخابی در کشور ما از سیاست زدگی و بازیهای پشت پرده بی بهره نیست. تاسف آنجاست که برای اکثر ما، در چنین زمانهایی، مواردی مخدوش کننده وجود دارد که بعضا باعث بی عملی می شود و تاسف بارتر اینکه از تاثیر آنچه می کنیم یا نمی کنیم، بر نسل و نسل های بعدی غافلیم.

خطر یا آرزوی بازگشت به عقب، محدوده آن را تعریف کنید!

به حافظه تاریخی خود رجوع کنیم.تجربه سال 1384 برای همه ما فراموش ناشدنی است. گروهی با شعارهای تند و وعده های غیرکارشناسی شده عوام فریبانه، فرافکنی و تهمت پراکنی گوی سبقت را ربودند. سقوط اخلاقی حکمرانی دامن زده شد و عواقب آن نه تنها همه ما بلکه نسل بعدی ما را همچنان هم تحت الشعاع قرارداده است.

چند گاهی است که از بازگشت بی سابقه به عقب در حوزه صنعت دارو گفته و نوشته ایم. بزرگان نیز شنیده اند و در محافل به بحث و تبادل نظر حول این محور پرداخته اند. به دلایلی که در این مقال نمی گنجد، در بسیاری مواقع سکوتی سهمگین در مقابل برخی هجمه ها یا نسبتهای نادرست یا نظرات غیرکارشناسانه در صنعت، پیشه کرده اند و باعث شده اند نسلی که نگاهشان به بزرگترهاست را بهت زده و ناامید کنند.اما هر از چندی نیز دلسوخته ای صدایی بر آورده که در میان هیاهوی بلندگو به دستان و هجمه پردازان به جایی نرسیده است. به قول شاعر:

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست آنچه البته به جایی نرسد فریاد است

آرزو می کردیم بازگشت به عقب رخ دهد چون سیر سقوط سرعت گرفته است. اما گویی این بازگشت به عقب بناست ما را از آن طرف بام بیندازد. صحبت از نادیده گرفتن دانش است، صحبت از نادیده گرفتن تخصص است، صحبت از بازگشت به آزموده هاست و نادیده انگاشتن آموخته ها. تفکری که همه ما بواسطه تریبونهای متعددی که در اختیار گرفته است، با آن آشنا شده ایم و هر بار از شنیدن یا خواندنش زجرها برده ایم، سنگرها را یکی بعد از دیگری فتح می کند. از اختلافات و بی عملی خبرگان و نخبگان نیز حداکثر استفاده را در این مسیر می برد. مرز این بازگشت به عقب را کجا تصور می کنید؟

بلای جان نسل ها: منفعت گرایی و عدم وفاق

منفعت گرایی و عدم وفاق امروز ما را در آستانه فروپاشی فردا قرار داده است. درست است که ائتلاف تشکیل شده برای نجات، خود تا حدی محل اختلاف است اما همین تشکیلش، پیامی عمیق در بردارد. حتما دست اندرکاران احساس خطر کرده اند که اختلافها را ولو موقتا کنار گذاشته اند و امروز گرد هم آمده اند.

ممکن است بعضی از ما نقدهایی داشته باشیم. بر این اساس که عزیزان حاضر در ائتلاف پیش از این در مناصب و مقاطع مختلف سکاندار بوده اند. حداقل بخشی از وضعیت امروز محصول دستاوردهای تجمعی خودشان است. بله شاید درست می گویید اما بیرون از گود نشستن و فرمایش کردن، به مراتب راحت تر از داخل گود شدن است. به علاوه نمی توان انگشت اشاره را به سمت کسی گرفت و همه بار را یک تنه بر گردن او انداخت. قضاوت بر خلاف آنچه به نظر می رسد کار آسانی نیست. باری امروز فرصتی داریم که نباید سوزانده شود. امروز می توانیم جنبشی بیافرینیم و پس از آن مطالبه گری کنیم. بی عملی را حاصل، آزموده ایم. نشاید که بار دیگر پیشمانی به بار آوریم.

چه می توان کرد؟

در آستانه انتخابی دیگر، باز هم نسل آینده باید چشم بر ایده آلها ببندد و دنبال حداقل ها باشد. اما دستهایمان بسته است و صداهای تک تک هم به جایی نمی رسد. باید موجی به راه انداخت و به اندک بزرگوارانی که تفکر و رایشان در این مقال تعیین کننده است یادآوری کرد: عزیز بزرگوار، فصلی است که وفاق و یکدلی لازم است. فصلی است که باید کورسوی امید را با حداکثر توان نگاهبانی کرد تا چراغی که سو سو می زند، خاموش نگردد. فصلی است که باید مراقب بود اندک مجال نفس باقیمانده با بستن شدن پنجره ها از دست نرود و هر آنچه از دستاورد می توانست بر شمرد، یک شبه و با غفلت به باد نرود.

عزیز بزرگوار، شما مسوولید! مدیر محترم، شما برای خود تصمیم نمی گیرید بلکه نسلی و ای بسا نسلهایی متاثر از کیفیت عمل و یا بی عملی شما خواهند بود. ای کاش به مسوولیت تاریخی خود عمیقا فکر کنید و با تفکر و بررسی هر آنچه از عواقب و محصولات تصمیم شماست، عمل را انتخاب کنید.

به عنوان عضوی کوچک از خانواده صنعت دارو، از دوستان هم نسل و هم فکر خودم نیز می خواهم این وظیفه خطیر را به بزرگواران ذی ربط خاطر نشان کنید و گرنه هر آنچه به خون دل ریسیده ایم، پنبه خواهد شد. بر شما نیز هست که بجای نظاره کردن، موثر باشید. صدای جمعی ما اگر بلند شود، ممکن است جریانی بسازد. ما هم مسوولیم هرچند پشت جبهه.

یادآور باشید. مشوق باشید و موثر.

بقول شاعر: دلم گرفته برادر ( و خواهر ) ……هوای تازه بیاور….

واقعیت این است که خواستن هوای تازه امروز آرزوی محالی است. اما حداقل این یک ذره نفس را از ما نگیرید. روزگار خواهد گردید و ما چشم در چشم خواهیم بود. از صمیم قلب آرزو می کنم شمایی که امروز عرصه ای برای پر زدن دارید، عرصه را بی حاصل واگذار نکنید.

پیشنهاد

بررسی سوابق افراد، جمع شدن گروهی از افراد باسابقه و متخصص با دیدگاه های مختلف، مطالعه بیانیه ماموریت ارائه شده (که در ذیل خواهم آورد) و اندکی تحلیل کلان و خرد، شما را به نتیجه خواهد رساند. بنظر نگارنده می رسد انتخاب آن هم انتخاب کل لیست ائتلاف مطالبات صنعت دارو در این مقطع حساس راهکار غلبه بر این نگرانی ها باشد.اما این یک پیشنهاد است. خواهش بنده از تمامی زعمای دست به رای این است که حتی الامکان دلسوزانه، متعهدانه، فارغ از بحث منافع شخصی یا گروهی و دسته بندیهای رایج قبلی و فعلی و آتی، با نگاهی همراه با مسوولیت پذیری و دغدغه مندی تدقیق و بر اساس آن عمل نمایند.بی عملی و انفعال، بسیار مایه خسران خواهد بود. چرا که:

خدا حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند.

سوره رعد آیه 11

یا حق